بایسته ها و محورهای وحدت اسلامی

به بهانه میلاد رسول اکرم (ص) و هفته وحدت

بایسته ها و محورهای وحدت اسلامی

وحدت امت اسلامی، یکی‌ از مهم‌ترین‌ ضرورت‌های‌ تاریخی‌، اجتماعی‌ و ی‌ مسلمانان‌ و از مهم‌ترین‌ عوامل‌ عزت‌ و پیروزی‌ آنها در همه صحنه‌هاست‌. در مقابل‌، اختلاف و تفرقه جز ذلت‌ و پراکندگی‌ ، به‌ هدر رفتن‌ نیروهای‌ فکری‌ و سرمایه‌های‌ انسانی‌ امت‌ اسلامی‌ و سلطه دشمنان ثمری‌ نخواهد داشت‌.

 شکی‌ نیست‌ که‌ وحدت‌، هم‌ به‌ حکم‌ عقل‌ و هم‌ به‌ حکم‌ قطعی‌ شرع‌، ضرورت‌ دارد. مسلمانان هرگز نباید این‌ نکته‌ را فراموش نمایند که‌ یکی‌ از اقدامات‌ اساسی‌ پیامبر اکرم(ص) ،ایجاد وحدت‌ و الفت‌ و اخوت‌ بین‌ مسلمانان‌ بوده‌ است‌. همچنان که خداوند در آیه 103 آل عمران خطاب به مسلمانان می فرمایند: ".و نعمت خدا را برخود یاد کنید که چگونه دشمنان یکدیگر بودید، پس او میان دلهای شما الفت ایجاد کرد تا به لطف او برادران هم شدید."

امروزه از مهم‌ترین معضلات جهان اسلام، اختلاف میان مذاهب و جوامع اسلامی است که از یک سو موجب عقب ماندگی کشورهای مسلمان و از سوی دیگر عامل نفوذ و تسلط بیگانگان بر سرنوشت آنان شده است. اشغال کشورهای اسلامی مانند فلسطین و افغانستان به وسیله دشمنان و اختلافات قومی در بسیاری از کشورهای اسلامی، در اثر غفلت مسلمین جهان از اصل وحدت است. مذاهب اسلامی جدا از همه ی اختلاف نظری که در جزئیات دینی خود دارند، در ارکان دینی خود چون خدا ، قرآن ، رسول (ص) و بسیاری از مناسک دینی یکی هستند.

آیت الله ای رهبر معظم انقلاب اسلامی در این خصوص می فرمایند :

"منظور ما از وحدت ، هماهنگی و یکنواختی و همصدایی است، تا برادران دینی در مقابل هم قرار نگیرند و لوله های تفنگ دشمن به دوست منصرف نشود. حرف ما به عنوان پیام وحدت این است که مسلمانان بیایند با هم متحد بشوند و با یکدیگر دشمنی نکنند و محور هم ،کتاب خدا و سنت نبی اکرم (ص) و شریعت اسلامی باشد. این حرفی است که هر عاقل بی غرض و منصفی آن را قبول خواهد کرد "

هم گرایی مسلمانان یکی از دغدغه های فکری اندیشمندان مسلمان در چند قرن اخیر بوده است.و در میان گونه های هم گرایی ،هم سونگری اعتقادی با توجه به مبانی مشترک ،از اساسی ترین راهکار ایجاد وحدت اسلامی است.

بنابراین‌ اتحاد و انسجام‌ امت‌ اسلامی‌ یک‌ ضرورت‌ و دستور قرآنی‌ و تفرقه‌ یک‌ عمل‌ زیانبار شیطانی از نظر دین‌ و عقل‌ است‌. خداوند در سوره انفال آیه 46 نتیجه تفرقه را چنین توصیف می کند: ". و نزاع و کشمکش مکنید تا سست نشوید و قدرت (وشوکت) شما ازمیان نرود.".

قرآن کریم به عنوان یک قانون کلی و عمومی درآیه 10 سوره حجرات مومنان را برادر یکدیگرند می خواند. براساس این اصل مهم اسلامی، مسلمانان از هر نژاد و قبیله و ملت ، با یکدیگر احساس عمیق برادری می کنند.

بنابر این ، قرآن کریم به عنوان کتاب آسمانی مشترک مسلمانان که همواره آنان را به انسجام و همدلی دعوت می کند، خود محور مهمی برای تحقق وحدت اسلامی است.

بی تردید رسیدن به این هم گرایی ،نیازمند توجه به عرصه ها و محورهای مشترک ذیل است:

1. ایمان به خداوند و اطاعت

قرآن کریم می فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید. اطاعت کنید خدا و پیامبر و أولِی الأمْر را و هرگاه در چیزی نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر واگذارید (و از آنها داوری بطلبید)؛ اگر به خدا و قیامت اعتقاد و ایمان دارید.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ أَطِیعُواْ اللّهَ وَأَطِیعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِی الأَمْرِ مِنکُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللّهِ وَالرَّسُولِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ ذَلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیل (. نساء: 59).

2-قرآن و رسول اکرم (ص)

یکی از اساسی ترین عرصه های وفاق مذاهب، قرآن کریم است.همه مذاهب اسلامی ،افکار و اندیشه های اعتقادی خود را بر گرفته از قرآن کریم می دانند و بر آن اصرار داشته و قرآن را منشاء و خواستگاه اندیشه های خود قرار می دهند.

از منظر قرآن اندیشه توحیدی،رشته محکمی است که همه موحدان را هم چون دانه تسبیح در خود جای داده است و امتی واحد و نیرومند بوجود می آورد.

ان هذه امتکم امه واحده وانا ربکم واعبدون (انبیاء،92)

وان هذه امتکم امه واحده وانا ربکم فاتقون(مومنون52)

واعتصمو بحبل الله جمیعا ولا تفرقوا واذکروا نعمت الله اذکنتم اعداء فالف بین قلوبکم (آل عمران)

پیروان قرآن می توانند به قرآن بعنوان حبل الله تمسک جویند و با هم تعامل کنند.مفسران باتفاق، یکی از معانی حبل الله را قرآن کریم دانسته اند.وامام علی (ع) در نهج البلاغه،قرآن کریم را بعنوان حبل الله یادکرده است.فانه حبل الله المتین (خ176)

در نکوهش اهل اختلاف در دین همین بس که خداوند به پیامبر اکرم صل الله علیه و آله وسلم می فرماید: تو هیچ رابطه ای با اینها نداری. إِنَّ الَّذِینَ فَرَّقُواْ دِینَهُمْ وَکَانُواْ شِیَعًا لَّسْتَ مِنْهُمْ فِی شَیْء. (توبه/ 107).

کسانی که آیین خود را پراکنده ساختند، و به دسته ها (و مذاهب مختلف) تقسیم شدند، تو هیچ گونه رابطه ای با آنها نداری.

و موضوع تفرقه انگیزی را شیوه و راه و رسم طاغوتیان معرفی می کند. إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلَا فِی الْأَرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِیَع. (قصص/4).

  همانا فرعون در زمین طغیان نمود و اهل آن را به گروه های مختلفی تقسیم نمود».

جایگاه پیامبردر قرآن

از جمله عوامل جاودانگی یک مکتب و وحدت یک جامعه، ارائه الگوهای عینی، یقینی، قولی و فعلی در کنار الگوهای رفتاری است. مکتب اسلام، تنها مکتبی است که با ارائه الگوهای کامل در کنار دستورالعمل‌ها و تعالیم ممتاز، قول و فعل را ملازم هم‌دیگر ساخته و آهنگ جاودانگی و هم‌گرایی گرفته و پیامبر اکرم را الگوی انسانیت معرفی کرده است؛

وَ ما ینْطِقُ عَنِ الْهَوى * إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْی یوحى؛ و هرگز از روی هوس سخن نمی‌گوید. آن‌چه می‌گوید جز وحی نیست (نجم/۳ـ۴)

وَ ما آتاکمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا؛ و هر دستوری که رسول به شما داد بگیرید و از هر گناهی نهیتان کرد آن را ترک کنید و از خدا بترسید که خدا عقابی سخت دارد» (/۷).

قرآن کریم به عنوان آخرین کتاب آسمانی، در آیات بالا در صدد تبیین نقش و موقعیت رسول گرامی اسلام در ابعاد مختلف برای یکایک مسلمانان و انتظارات خداوند از مسلمانان در قبال هدایت‌گری و رهبری ایشان برآمده است. قرآن به طور صریح و روشن بیان کرده است که سخن پیامبر وحی بوده و گرایش‌های شخصی و پیش‌فرض‌های فکری ـ اجتماعی در آن اثرگذار نیست و انتظارات خداوند از فرد فرد مسلمانان این است که در برابر آن‌چه وی به آنها دستور داده، سر تعظیم فرود آورند و آن‌چه را که از آنها منع نموده، انجام ندهند.

یکی از اموری که پیامبر به آن اهتمام فراوان داشته و برای تحقق آن رنج‌ها کشیده، وحدت اسلامی، هم‌گرایی مسلمانان و نکوهش جدایی و تفرقه در جهان اسلام است؛

لَقَدْ کانَ لَکمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ یرْجُوا اللَّهَ وَ الْیوْمَ الآْخِرَ وَ ذَکرَ اللَّهَ کثِیراً؛ در حالی که شما می‌توانستید به رسول خدا به خوبی تأسی کنید، و این وظیفه هر کسی است که امید به خدا و روز جزا دارد، و بسیار یاد خدا می‌کند (احزاب/۲۱).

در این آیه خداوند، پیامبر را الگوی مطلق معرفی می‌کند؛‌ یعنی نمونه در اعتقاد، سرمشق در اخلاق، الگوی اجتماع و اسوه در هر آن‌چه زمینه‌ساز تکامل بشر است. از این رو، یکی از مهم‌ترین بخش‌های زندگی آن حضرت، توجه، تأکید و تلاش مداوم ایشان برای تحقق وحدت اسلامی و برقرار نمودن اخوت دینی بین مسلمانان است؛

یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الأَْمْرِ مِنْکمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فِی شَی‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ کنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الآْخِرِ ذلِک خَیرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِیلاً؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خدا را اطاعت کنید، و رسول و کارداران خود را ـ که خدا و رسول علامت و معیار ولایت آنان را معین کرده‌اند ـ فرمان ببرید، و هرگاه در امری دچار اختلاف شدید، برای حل آن به خدا و رسول مراجعه کنید، اگر به خدا و روز جزا ایمان دارید. این برایتان بهتر، و سرانجامش نیکوتر است» (نساء/۵۹).

وجود مقدس پیامبر اعظم(ص) نیز محور اساسی وحدت مسلمانان است؛ چرا که همه مسلمین ایشان را به عنوان آخرین فرستاده خداوند و بنیان گذار نهضت اسلامی می شناسند و از رهنمودهایشان پیروی می‌کنند. سیره پیامبر اکرم(ص)، نقش عمده‌ای در وحدت جامعه اسلامی دارد.

از اولین اقدامات رسول مکرم اسلام (ص) بعد از تشکیل حکومت اسلامی در مدینه ، ایجاد روحیه ی وحدت و یگانگی بین مسلمانان بود . لذا پیامبر (ص) در این برهه از زمان با ایجاد پیمان برادری بین مسلمانان به این مهم اقدام نمود .

پیامبر(ص) بر اساس‌ معیارهای‌ قرآنی‌ و الهی ،در جهت‌ تحقق‌ "امت‌ واحد" کوشیدند. رسول‌ اکرم(ص) تمام‌ زمینه‌های‌ فکری‌، اجتماعی‌ و تاریخی‌ اختلاف‌ و نفاق‌ را با بهره‌گیری‌ از تعالیم‌ آسمانی‌ اسلام‌ از بین‌ برد.

هم اکنون نیز حضرت محمد (ص) به عنوان سفیر اتحاد و برادری ، می تواند محور یکپارچگی امت اسلامی قرار گیرد، چنانکه در جریان اهانتهای چند سال گذشته به ساحت مقدس ایشان ، مسلمانان به اتفاق اعتراض و خشم خود را نشان داده اند.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ إِذَا ضَرَبْتُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَتَبَيَّنُواْ وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ أَلْقَى إِلَيْكُمُ السَّلاَمَ لَسْتَ مُؤْمِنًا تَبْتَغُونَ عَرَضَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَعِندَ اللّهِ مَغَانِمُ كَثِيرَةٌ كَذَلِكَ كُنتُم مِّن قَبْلُ فَمَنَّ اللّهُ عَلَيْكُمْ فَتَبَيَّنُواْ إِنَّ اللّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا ﴿94نساء﴾

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد چون در راه خدا سفر مى‏كنيد [خوب] رسيدگى كنيد و به كسى كه نزد شما [اظهار] اسلام مى‏كند مگوييد تو مؤمن نيستى [تا بدين بهانه] متاع زندگى دنيا را بجوييد چرا كه غنيمتهاى فراوان نزد خداست قبلا خودتان [نيز] همين گونه بوديد و خدا بر شما منت نهاد پس خوب رسيدگى كنيد كه خدا همواره به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است (94)

در کنار مباحث یاد شده شیوه برخورد با مخالفان وفکری و اعتقادی در میان جامعه اسلامی است ، برخورد با انديشه‏هاى مخالف و خارج از چهار چوب شريعت مقدس اسلام يكى از مسائلى بود كه در صدر اسلام توسط پيامبر گرامى‏اسلام(صلی­الله وعلیه وآله) و پس از ايشان توسط ائمه معصومين‏ (علیهم السلام) توجه جدى بدان ‏شده است. آنان همواره سعى مى‏كردند تا در برخورد با مخالفان خويش و انديشه‏ها و عقايد آنها هيچگاه از حالت اعتدال خارج نشوند. اما در تاریخ اسلام ما شاهد برخى افراد دیگری هستیم که از روى نادانى، و لجاجت،عناد ،جهالت و تعصّب‏هاى بيجا، تنگُ نظرى‏ها، خود محورى‏ها و يا تحركات بيگانگان، تمامى‏آنچه را كه خود بدان اعتقاد داشتند جزء اصول اعتقادى‏اسلام پنداشته و  ملاك كفر و اسلام ديگران قرار          می دادند. در نتيجه، با آراءمخالف اعتقادات خود، به حربه‏ى تكفير روى آورده و كوچكترين مخالفت با عقايد خويش را با اين حربه و چماغ، پاسخ مى‏داده اند. و حتى به اين عمل خويش،به عنوان نوعى از تعصّب در دين و حمايت از آن افتخار می كردند. در چنين جوى بود كه نصايح پيامبرگرامى‏اسلام صلی الله وعلیه وآله فراموش شد ؛ جنگّ‏هاى‏خانمانسوز و خونين به نام دفاع از دين و مذهب برپاگرديد.

رابطه ائمه شیعه با امامان مذاهب اهل سنت استمرار مسیر اعتدالی پیامبر

اهل بیت ع» هم در رفتار اجتماعی و روزمره و هم در عرصه های علمی، مدارا و نرمش با مخالفان مذهب را به شکل کاملی متجلی می کردند، به گونه ای که حتی فقهای اهل سنت نیز همیشه ایشان را منبع راستین علم و فضیلت می دانستند؛ در حالی که خود از محورهای مورد اختلاف عقیدتی با ایشان آگاه بودند. مسلماً امامت مذهب خاصی، مثل مذهب شیعه ی امامیه را داشتن و در عین حال محبوب و مراد پیشوایان مذاهب دیگر بودن، مدارای عمیق و وسیعی را در رفتار عملی می طلبد که باعث جذب و جلب نظر مخالفان شود؛ زیرا کوچک ترین برخورد تند و بدرفتاری باعث تنفر و دوری مخالفان می شود. ملاقات گسترده و طولانی بزرگان معتزله مثل: عمرو بن عبید، واصل بن عطاء و حفص بن سالم با امام صادق – علیه السلام – از یک سو و نیز بزرگانی چون سفیان ثُوری، مالک بن اَنَس، ابوحَنیفه، یحیی بن سعید انصاری، ابْنِ جَرِیح، محمد بن اسحاق، شُعْبَه بن حَجّاج‏، ایّوب سجستانی و … از سوی دیگر، همگی بیان کننده ی جلوه هایی بارز در رفتار آن امام همام – علیه السلام – است.[۱]

وحدت اسلامی وضرورت پرهیز از تفرقه و توهین در نگاه فقهای شیعه معاصر

قریب به اتفاق اندیشمندان و فقهای شیعه  برضروت وحدت امت اسلامی، احترام و پرهیز از اهانت و بداخلاقی به مقدسات سایر مذاهب اسلامی تاکید موکد داشته و توهیت واهانت را حرام شرعی موکد می دانند .که اجمالا به برخی از آن اشاره می شود:

1-یکی از علمای قم منظومه فقهی منتشر کرد نسخه ای نزد آیت الله بروجردی فرستاد در یکی از ابیات به خلفا توهین شده بود، آیت الله بروجردی گفتند: در این شرایط وقت این حرف هاست؟آن هم بصورت مکتوب در این اثر شیعی؟ ایشان دستور دادند که این بیت حذف و با هزینه خودش اصلاح شود .

2-آیت الله وحید خراسانی

جمعی از مومنین طی نامه ایی از ایشان پرسیدند ما جمعی هستیم ساکن در محلی که اهل سنت زندگی می کنند آنها ما را کافر می دانند آیا ما هم می توانیم مقابله به مثل و معامله کفر کنیم ؟ ایشان پاسخ دادند:هرکس شهادت به وحدانیت خدا ورسالت خاتم الانبیا بدهد مسلمان است وجان و مال وعرض او مانند جان وعرض  مال کسی که پیرو مذهب جعفری است محترم است و

3-آیت الله بهجت

آیت الله هادوی تهرانی می گوید: آیت الله بهجت مانند آیت الله بروجردی از حامیان تقریب مذاهب اسلامی بودند و کلامشان این است که:مسائل شیعه وسنی مربوط به گذشته های تاریخ است و نباید این مسائل باعث اختلاف شیعه وسنی شود بلکه فضائل و مرجعیت اهلبیت را مطرح کنیم .

همچنین نقل شده عده ایی از جمله احمد توکلی ومهندس فرشیدی وزیر آموزش وپرورش به محضر آیت لله بهجت رسیدند آقای توکلی از ایشان پرسید، بنده در دانشگاه ناتینگهام انگلیس درس می خوانم در آنجا دانشجویان عرب سنی نماز جماعت دارند و من اول وقت در نماز جماعت انان شرکت می کنم آیا نمازم را باید اعاده کنم ؟ ایشان فرمودند:نه تنها اعاده نماز واجب نیست بلکه نمازخواندن پشت سر آنان از شمشیر زدن در رکاب رسول خدا در صف اول جنگ احد ثوابش بیشتر است .و فرمود: اگر ما شیعیان و امامان ما اینگونه عمل نمی کردند پنج نفر شیعه آن روز اکنون 150میلیون شیعه نبود.

همچنین حجت الاسلام والمسلمین نیک اقبال از شاگردان آیت الله خوشوقت و امجد در کتاب معرفت نفس نقل کرده است که یک بار خطیبی بر منبر سخن  را در معایب خلیفه دوم بسط داد وشدیدا بر او تاخت، وقتی از منبر پایین آمد مرحوم بهجت به ایشان فرمود: تو مطمئنی که اگر در سقیفه بنی ساعده بودی همان کاری را که عمر کرد نمی کردی ؟

4-آیت الله سیستانی در جمع علمای شرکت کننده در کنفرانس وحدت در نجف اشرف

بعد از تعرض به مرقد عسکریین من همه شیعیان را به آرامش دعوت کردم و از آنها خواستم که واکنشی نشان ندهند و گفتم که این اقدام از طرف اهل سنت نیست بلکه ریشه فتنه تفرقه افکنی در خارج است .من در زمان طلبگی نزد شیخ احمد الراوی که از علمای اهل سنت در سامرا بود درس خواندم و به ذهنم خطور نکرد که ایشان پیرو مذهب دیگری است، همچنین به برخی از پزشکان که از اهل سنت بودند مراجعه می کردیم و چون ما از طلاب علوم دینی بودیم از ما پول ویزیت نمی گرفتند و اصلا فکر نمی کردند که ما شیعه هستیم یا نه .باید بر مشترکات تمرکز کنیم و دلیلی ندارد به مسائل اختلافی بپردازیم ، مشارکت کردن در ایجاد تفرقه حتی به اندازه یک کلمه ونصف کلمه جایز نیست .

5-امام خمینی و مقام معظم رهبری ، استاد مطهری ، شهید بهشتی و در حال حاضر از منادیان وحدت وتقریب مذاهب اسلامی بوده وهستد رهبر انقلاب در پاسخ به سوالی در مورد حدیث رفع القلم فرمودند: هرگونه گفتار یا کردار و رفتاری که در زمان حاضر سوژه وبهانه به دست دشمن بدهد ویا موجب اختلاف و تفرقه بین مسلمین شود شرعا حرام اکید است .

قرآن و راهکار گفتمان بین مذاهب اسلامی

الف :طرح گفتگوی منطقی وعالمانه

قرآن غنی ترین منبع احتجاج ومناظره دینی ، دین خردورزی وعقل محوری است.قران کریم به منظور تحقق وحدت به امت اسلامی بهترین راهکار را در عرصه گفتمان بین مسلمین ارائه کرده است .این گفتمان شامل سه بخش استدلات عقلی،بحث های عاطفی ومناظره های قرآنی ،خردمندانه،دلسوزانه است .(قمی،ج2ص151)

ادع الی سبیل ربک بالحکمه والموعظه الحسنه وجادلهم بالتی هی احسن

شکی نیست که در این آیه سه قید حکمت ،موعظه و مجادله احسن،مربوط به طرز سخن گفتن است و رسول گرامی مامور شد به یکی از این سه طریق مخصوص دعوت کند.

ما اتاکم الرسول فخذوه و ما نهاکم عنه فانتهوا(،7)

در آیات فراوان سخن ودستور پیامبر بعنوان الگو معرفی شده که هوای نفس در آن نفی شده است.

ب :طرح گفتگوی مودبانه و اخلاق محور

از منظرقرآن،گفتگو بستر اساسی تبادل افکار و آرای بشر و تنها راه دعوت و تبلیغ اسلامی است.

فبشر عبادی الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هداهم الله و اولئک هم اولواالباب (زمر،17)

درقرآن بعد از لفظ الله،واژه قول ومشتقات آن در رتبه بعدی قرار گرفته است .

ج :طرح مشترکات دینی

قرآن مسلمانان را در صورت اختلاف ،به اصل توحید و رسالت پیامبر ارجاع داده است وبا صراحت اعلام کرده است که با گروه یاغی وم باید پیکار جدی شود.

قل یا اهل الکتاب تعالوا الی کلمه سواء بیننا و بینکم الانعبد الا الله و لا نشرک به شیئا.(آل عمران،64)

وان طائفتان من المومنین اقتتلوا فاصلحوا بینهما فان بغت احداهما علی الاخری فقاتلوا التی تبغی حتی تفئ الی امرالله .(حجرات،9)

یاایهالذین امنوا اطیعوا الله و اطیعوا الرسول واولی الامر منکم فان تنازعتم فی شئی فردوه الی الله والرسول .(نساء،59)

2. حضور در مسجد و جماعت

قرآن کریم می فرماید: وَأَقِیمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ اَّکَاةَ وَارْکَعُواْ مَعَ الرَّاکِعِینَ(بقره: 43)

 و نماز را به پا دارید؛ و زکات را بپردازید، و همراه رکوع کنندگان رکوع کنید.

حضور مسلمین مذاهب اسلامی در نماز جماعت یکدیگر (با آداب، ارکان و اهمیتی که برای آن ذکر شده)تیر خلاصی بر نقشه های شوم دشمنان امت اسلامی در ایجاد دشمنی و اختلاف و نیز در جهت تقویت وحدت، انسجام و هماهنگی مسلمانان بسیار موثر خواهد بود

3-مدیریت اختلاف ها

اختلاف در بین مذاهب اسلامی در موضوعات مختلف کلامی ،فقهی،تفسیری،تاریخی از مسائل انکارناپذیر بوده،و از همان سده اولیه اسلام تا کنون وجود داشته است و اساسا این اختلافات نه از بین رفتنی است و نه معتقدان به وحدت وتقریب اسلامی  بدنبال از میان برداشتن آن و یک پارچه سازی مذاهب اسلامی اند.بلکه آنچه که جزء اهداف اصولی و بنیادی اندیشمندان تقریبی است، اولا،مدیریت این اختلافات به گونه ایکه ضمن پذیرش تمامی اختلافات نظری و تئوریک و فتاوا در حوزه های مختلف، همچنان در حوزه اندیشه و گفتمان باقی بماند و بسمت تنازع، تخاصم، دشمنی، تفرقه و طرد همدیگر کشیده نشود. ثانیا، در عرصه گفتگو و کلام، به معتقدات و مقدسات یکدیگر از هر گونه توهین، دشنام، تحقیر و بداخلاقی پرهیز جدی شود، همانگونه که سیره معصومین علیهم السلام و علما ودانشمندان سلف همچون شیخ مفید، شیخ طوسی، سیدمرتضی، شهیدین خواجه نصیر ، علامه حلی، آیت الله بروجردی ، حضرت امام، مقام معظم رهبری، آیت الله بهجت، آیت الله معرفت، علامه عسکری و. و علما و بزرگان اهل سنت، بویژه ائمه مداهب چهارگانه انان اینگونه بوده و هیچگاه از مرز اخلاق وادب و شریعت در مباحثات و مناظرات نمی نمودند. 

شیوه ایی که قرآن کریم منادی آن و سیره حضرت رسول (ص)و ائمه اطهار و علمای اسلامی در گفتار وعمل به عنوان یک گنجینه گراسنگ در دسترس مسلمین قرار داده شده است.و غفلت ویا روی گردانی متعمدانه از این روش وسیره ، نتیجه ایی جزء ضعف عمومی جهان اسلام ، سیطره بیش از پیش استکبار وصهیونیزم و یافتن زمینه جولان جریان ها واندیشه های اقلیت افراطی تخریبی، تکفیری بر اکثریت خردمندان و اندیشمندان تقریبی جهان اسلام و به مسلخ رفتن میراث گرانقدر پیامبراعظم و ائمه اطهار علیهم السلام خواهد بود.

در این راستا وظیفه دولت مردان نظام جمهوری اسلامی به عنوان ام القرای اسلام در عرصه تعاملات و موضوع گیری های ی در ارتباط با دولت های اسلامی بسیار حائز اهمیت است، مدیریت تریبون های رسمی وغیر رسمی کشور باید در دستور کار جدی قرار گیرد، علاوه بر آن یادمان باشد که نقشه استعمار پیر در به زانو در آوردن و شکستن اقتدار امت اسلامی ترویج اختلاف در میان انان است .

یحیی کمال

بایسته ها و محورهای وحدت اسلامی

به بهانه نهم ربیع الاول

ضرورت تغییر برای زندگی بهتر